پاسخ های مورفولوژیک و فیزیولوژیک توت فرنگی رقم پاروس به اسید سالیسیلیک در شرایط شوری

شوری یکی از مشکلات اصلی رشد و نمو گیاهان است که دارای تاثیر منفی بر عملکرد است. اسید سالیسیلیک به عنوان یک تنظیم کننده رشد گیاهی درونی، توانایی افزایش تحمل گیاهان به تنش های محیطی از جمله اختلال عملکرد ناشی از شوری را دارد. در این پژوهش تاثیر شوری (0، 20 و 40 میلی مولار) و اسید سالیسیلیک (0، 100، 200 و 300 میلی گرم در لیتر) بر ویژگی های مورفولوژیک و فیزیولوژیک توت فرنگی (fragaria × ananassa duch.) رقم ‘پاروس’ مورد بررسی قرار گرفت. انجام تیمارها زمانی آغاز شد که 4 ماه از کشت گیاهان می گذشت. تیمار شوری یک روز در میان و به وسیله ی آبیاری تا پایان آزمایش اعمال شد. اما اسید سالیسیلیک یک بار در ابتدای آزمایش محلول پاشی شد. نتایج نشان داد که شوری دارای تاثیر منفی بر بیشتر ویژگی های مورد ارزیابی بود؛ و باعث کاهش فعالیت فتوسنتزی و محتوای کلروفیل گردید. همچنین شوری باعث افزایش سطح آنزیم های آنتی اکسیدانی شد. محلول پاشی برگی اسید سالیسیلیک در غلظت 200 میلی گرم در لیتر باعث افزایش سطح تحمل گیاهان نظیر سطح برگ، وزن خشک شاخساره و ریشه، عملکرد، یکنواختی غشا، محتوای نسبی آب برگ، پرولین، پروتئین و پتاسیم گردید. این اثر بهبود دهنده با افزایش غلظت نمک به 40 میلی مولار کاهش یافت. بهطور کلی کاربرد اسید سالیسیلیک به ویژه در غلظت 200 میلی گرم در لیتر در شرایط شوری می تواند اثر زیان آور تنش شوری بر رشد گیاه توت فرنگی را بهبود بخشد.